نقش خودکارآمدی هیجانی و سلامت روانشناختی در پیش بینی پذیری شادکامی در میان جوانان ساکن شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف نقش خودکارآمدی هیجانی و سلامت روانشناختی در پیش بینی پذیری شادکامی در میان جوانان ساکن شهر تهران انجام شد. نمونه مورد بررسی 270 جوان ساکن منطقه 13 شهر تهران (160 مرد و 110 زن) بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس خودکارآمدی هیجانی (ESES، بورلی و همکاران، 2008)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28، گلدبرگ و هیلر، 1979) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI، آرگایل و لو، 1990) بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی هیجانی و شادکامی رابطه مثبت و معنادار و بین خرده مقیاس های ا ضطراب و اختلال خواب، اختلال در کشش اجتماعی و افسردگی وخیم با شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (P=0/01). تنها بین علایم جسمانی با شادکامی رابطه ای مشاهده نشد (P=0/05). نتایج رگرسیون گام به گام مشخص کرد که سلامت روانشناختی (کل) و خودکارآمدی هیجانی توانستند در دو گام حدود 34 درصد واریانس شادکامی را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی هیجانی ، سلامت روانشناختی ، شادکامی