رابطه بین عمل به باورهای دینی، خودکارامدی و بهره وری کارکنان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه عمل به باورهای دینی، خودکارامدی و بهره وری کارکنان دانشگاه رازی کرمانشاه است. روش پژوهش حاضر،توصیفی از نوع همبستگی بوده است. گروه نمونه، پنجاه و نه نفر از کارمندان دانشگاه رازی کرمانشاه بودند که با روش نمونه گیری تصادفی نظاممند انتخاب شدند، که در این نمونه کارکنان زن، 27 نفرو کارکنان مرد، 32 نفر بودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های عمل به باورهایدینی (معبد)، باورهای خودکارآمدی وبهره وری، جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، به طور همزمان از روش همبستگی پیرسون ورگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین عمل به باورهای دینی و خودکارامدی و نیز بین عمل به باورهای دینی و بهره وریکارکنان، همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. بین خودکارامدی و بهره وری کارکنان نیز رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که عمل به باورهای دینی و خودکارامدی، پیش بینی کننده بهره وری کارکنان است. دو متغیر مذکور توانسته است 0/18 از تغییرات بهره وری را برای کارکنان مرد پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

عمل به باورهای دینی ، دینداری ، خودکارامدی ، بهره وری ، کارکنان