بررسی اثربخشی خنده درمانی بر کاهش افکار خودایند منفی و افزایش خودکارآمدی در سالمندان

با توجه به روند رو به رشد افکار خودآیند منفی و کاهش خودکارآمدی در قشر سالمندان، تاکنون شیوه های مختلفی از مداخله هایروان شناختی مورد بررسی قرار گرفته اند. این تحقیق با هدف تاثیر خنده درمانی بر کاهش افکار خودآیند منفی و افزایش خودکارآمدیسالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه می باشد و ابزار مورد استفاده پرسشنامه افکار خودآیند ATQو پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و آدامز و پروتکل خنده درمانی بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از 56 نفر از سالمندان مرکزخانه سالمندان شهر رامسر در سال 93 بود و حجم نمونه تعداد 20 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند که از این تعداد15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه به روش تصادفی تقسیم شدند که قبل از مداخله تمامی افراد نمونه دو پرسشنامه افکارخودآیند ATQ و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و آدامز را تکمیل نمودند و سپس گروه آزمایش تحت مداخله خنده درمانیدر 15 جلسه (زمان هر جلسه بین 45 دقیقه الی 1 ساعت) طی 3 هفته (در هر هفته 5 جلسه) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ برنامهمداخله ای را دریافت نکردند. پس از اجرای مداخله درمانی، مجدداً پرسشنامه توسط گروه کنترل و آزمایش تکمیل شد. برای بررسیفرضیه های پژوهش و تجزیه و تحلیل نتایج حاصل، داده ها به روش آزمون تحلیل (ancova) مورد تحلیل قرار گرفته شدند. نتایجنشان داد که خنده درمانی در سالمندان به طور معنی داری بر کاهش افکار خودایند منفی تاثیر دارد، همچنین نتایج نشان داد کهخنده درمانی در سالمندان به طور معنی داری بر افزایش خودکارامدی تاثیر دارد، و همچنین نتایج نشان دادکه خنده درمانی برخودکارآمدی نسبت به افکار خودآیند منفی تاثیر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

خنده درمانی ، افکار خودآیند منفی ، خودکارآمدی