بررسی اثربخشی آموزش به روش بازی وسنتی برانگیزه وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر سال پنجم ابتدایی شهرستان مبارکه استان اصفهان

هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی میزان تأثیر دو روش آموزش به شیو ه ی بازی و سنتی برانگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزانپسر سال پنجم ابتدایی شهرمبارکه اصفهان بوده است، روش تحقیق، نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه استفادهگردید، حجم نمونه متشکل از 60 نفر دانش آموز پسر سال پنجم ابتدایی است که 30 نفرآنها گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه بوده است و باروش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند . ابتدا محقق از میان مدارس ابتدایی منطقه مبارکه یک مدرسه، سپس از میان چهارکلاس پنجماین مدرسه دو کلاس را انتخاب کرد، بعد از آن یک کلاس را به گروه آزمایش و کلاس دیگر را به گروه گواه واگذار کرد . ابزارهای سنجش در اینپژوهش شامل پرسش نامه ی انگیزه ریاضی، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و آزمون هوش ریون بوده است . برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و در بخش استنباطی از تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده گردید . نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده هانشان داد که بین میانگین های انگیزه وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان آموزش دیده با روش بازی و دانش آموزان آموزش دیده با روش سنتی،از نظرآماری تفاوت معنا دار وجود دارد؛ بدین صورت که میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که به روش تدریس بازی آموزش دیدهبودند نسبت به دانش آموزانی که به روش تدریس سنتی آموزش دیده بودند، بیشتر بود .بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش به شیو ه ی بازی نقش پررنگ و با اهمیتی در افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد .

کلیدواژه ها:

روش تدریس مبتنی بر بازی ، روش تدریس سنتی ، انگیزه ریاضی ، پیشرفت تحصیلی