به کار گیری تشبیه در نهج البلاغه امیرالمومنین علی (ع) در معرفی دنیا

انسان که مستعد تجلی همه اسما و صفات الهی است، به واسطه دنیا از حکمت و حقیقت محروم می شود و چون این ناخالصی از او جدا گردد و حجاب دنیا و خود، پس زده شود، آینه وجودش مستعد انعکاس انوار حق می گردد و این تحول نورانی جز با خرق حجاب ظلمانی خود و دنیا حاصل نمی شود. حب دنیا که سرچشمه و راس خطاها و معاصی است، از جمله رذایل اخلاقی می باشد که با وجود آن، سیرحقیقی به سوی کمال معنا نمی یابد. پرهیز از حب دنیا مورد توجه ایمه و پیامبران بوده است. دراین میان امیرالمومنین علی (ع) مقام برجسته ای را دارا می باشد و در بسیاری از خطبه ها و نامه ها و کلمات قصار خود به دنیا دوستی و بی ارزشی توجه داشته است و خطر دنیادوستی را بارها متذک6رشده است. در این مقاله با نگاهی به معرفی دنیا از طریق تشبیه، گوشه ای از واقعیت های دنیا به تصویر کشیده شده. و دیدگاه امیرالمومنین علی (ع) در خصوص دنیا و نحوه برخورد با آن بیان شده است.

کلیدواژه ها:

دنیا ، تشبیه ، زهد ، حضرت علی(ع) ، نهج البلاغه