اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر سلامت عمومی، رضایت از زندگی، شادی وامید سالمندان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش بهبود کیفیت زندگی بر سلامت عمومی، رضایت از زندگی، شادی و امید سالمندان شهر فارسان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سالمندان مراجعه کننده به مرکز روزانه سالمندان شهر فارسان می باشد که از آن بین به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل همراه با پیگیری بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر(1974 ،(پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران(1999 (و پرسشنامه شادکامی آکسفورد(1989 (و پرسشنامه امید اشنایدر و همکاران(1991 (بود. گروه آزمایش طی شش جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس برای اندازههای مکرر نشان داد آموزش بهبود کیفیت زندگی بر سلامت عمومی، رضایت از زندگی، شادی و امید سالمندان مراجعه کننده به مرکز سالمندان موثر بوده است (05/0