اثر بخشی طرحواره درمانی بر مکانیسم های دفاعی زنان سرپرست خانوارتحت پوشش کمیته امدادامام خمینی(ره)شهرستان کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر مکانیسم های دفاعی زنان سرپرست خانوارتحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره )شهرستان کرمانشاه بود . پژوهشحاضر از نوع طرح نیمه آزمایش دارای طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل همه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره ) شهرستان کرمانشاه بودند و تعداد 30 نفراز این افراد به عنوان نمونه و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سبک های دفاعی (آندوز و همکاران ، 1993 )است. داده ها به روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد آموزش طرحواره درمانی بر مکانیسم های دفاعی تاثیر دارد و باعث کاهش استفاده از مکانیسم های دفاعی رشد نیافته و روان رونجور و افزایش مکانیسم های دفاعی رشدیافته می شود

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی گروهی ، مکانیسم های دفاعی رشد یافته ، رشد نیافته ، روان رونجور