رابطه بین آموزش مهارت های معنوی با سلامت عمومی و رضایت از زندگی

با توجه به رشد و توسعه زندگی آدمی و پیچیدگی های ارتباطی وی با دنیای درون و بیرون، آموختن مهارت های معنوی در زندگی، ضرورتی انکارناپذیر است، مهارت های زندگی، توانایی هایی هستند که زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید فرد را فراهم آورده و به او کمک می کند تا مسیولیت ها و نقش اجتماعی خود را بپذیرد و به شکل موثری عمل کند، یعنی اول خود را بشناسد، سپس باور کند و بعد از آن به شکل موثر ظاهر شود. اما مقصود از مهارت های معنوی توانمندی های معنوی در زمینه های بینش و رفتار است که موجب موفقیت، آرامش روحی وروانی انسان در زندگی می شود، مهارت هایی که پایه دیگر فعالیت های معنوی خواهد بود و به انسان کمک می کند تا در موقعیت های زندگی عکس العمل صحیح نشان دهد و ارزش ها و استعدادهای بالقوه خود را به توانایی های بالفعل و عینی تبدیل کند. کسب این مهارت ها در ایجاد ارتباط با خدا و مردم به طور شایسته و انجام تکالیف و وظایف فردی و اجتماعی، تاثیر بسزایی داد، از این رو می توان این مهارت ها را مهارت های بنیادین نامید.

کلیدواژه ها:

معنویت ، مهارت های معنوی ، سلامت ، سلامت عمومی ، رضایت زندگی