نقش مناطق حفاظت شده و پارک های ملی در رونق طبیعت گردی با تاکید بر پارک ملی بمو در استان فارس

امروزه گردشگری طبیعت، به عنوان یکی از رویکردهای مهم اقتصادی در ایجاد درآمد در مقیاس محلی و ملی مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. کشورهایی که دارای پتانسیل های طبیعی و چشم اندازهای جذاب جهت جذب گردشگر هستند، بخشی از درآمدهای ملی خود را برمبنای جذب گردشگر داخلی یا خارجی پایه گذاری نموده اند. از طرف دیگر حضور گردشگران، زمینه را به منظور تبادلات علمی و فرهنگی فراهم می نماید و از طریق شناساندن زیبایی های موجود در طبیعت یک منطقه، امکان حفاظت از تنوع زیستی با همکاری تنگاتنگ جوامع محلی و بهبود درآمد اقتصادی آنها را فراهم می سازد. اگرچه اثرات و تبعات منفی تفرج خارج از توان اکولوژیک یک سرزمین را نیز نباید از نظر دور داشت. مناطق چهارگانه ی محیط زیست شامل پارک های ملی، مناطق حفاظت شده، پناهگاه حیات وحش و آثار طبیعی ملی از ارکان مهم حفاظت از تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی کشور هستند که در این میان پارک های ملی به دلیل دارا بودن ویژگی حفاظت در بالاترین سطح از اهمیت و جذابیت بیشتری برخوردارند. از دیگر سو وجود پتانسیل های طبیعی و جذابیت های بصری نظیر چشم اندازهای بکر و دست نخورده، زیستگاه حیات وحش بزرگ و در معرض انقراض، وجود پدیده های منحصر به فرد ژئومورفولوژی و زمین شناختی، رویشگاه گونه های گیاهی کمیاب و اندمیک از مهم ترین جاذبه های اکوتوریسم در هر کشور و از جمله سرزمین ایران هستند. پارک ملی بمو با دارا بودن سابقه نیم قرن حفاظت از جمله قدیمی ترین و مهم ترین پارک های ملی استان فارس است که به دلیل قرارگیری در مسیر اصلی گردشگری تاریخی شیراز به تخت جمشید و پاسارگاد و همچنین مجاورت مجاورت بت کلان شهر شیراز، وجود مجموعه کم نظیر و گاه بی نظیری از حیات گیاهی و جانوری از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مطالعه که به شیوه کتابخانه ای و میدانی انجام شده، سعی در معرفی پتانسیل های ناشناخته طبیعت گردی پارک ملی بمو و معرفی برخی چشم اندازهای گیاهی مهم جهت ایجاد امکان مراکز آموزشی - ترویجی و تغییر در نگاه مدیریت پارک جهت ارائه خدمات علمی و خارج ساختن پارک از حالت جزیره ای و به کارگیری توانمندی های فراوان آن است.

کلیدواژه ها:

استان فارس ، پارک ملی ، بمو ، طبیعت گردی ، تنوع زیستی