گردشگری و توسعه پایدار ، موانع و راهکارها (نمونه موردی جنگل اولنگ شاهرود)

کشور ما به عنوان یکی از ده کشور اول دارای جاذبه های جهانگردی در سطح جهان مطرح است ولی از نظر جذب جهانگرد و گردشگر و بالطبع کسب درآمد از این فعالیت مهم و روبه رشد، در رده بسیار پایینی قرار دارد. گردشگری امروزه یکی از فراگیرترین و بزرگترین صنعت های موجود می باشد به طوریکه اقتصاد و توسعه شهرها و کشورهای زیادی به این مقوله ارزشمند وابسته است. توریسم می توانمد یکی از اهرم های اصلی ایجاد یک توسعه پایدار شهری باشد. توریسم و گردشگری به عنوان سومین پدیده اقتصادی و روبه رشد می تواند نقش بسزائی در این زمینه ایفا نماید. کشور ما نیز به دلیل برخورداری از پیشینه تاریخی و فرهنگی خود و دارا بودن توانایی بالقوه بالا در این صنعت می تواند با توجه و برنامه ریزی لازم در این زمینه بیش از پیش موفق باشد. جنگل های اولنگ در خارج از حوزه استحفاظی استان سمنان در فاصله 85 کیلومتری شمال شهر شاهرود و در آبریز شمالی کشور واقعند. ارتاع این اراضی حدود 3100 تا 3200 متر از سطح دریا بوده و در واقع، برروی یالهای جداکننده در حوزه آبریز شمالی و جنوبی رشته کوه البرز در منطقه خیج شاهرود مستقر شده که دارای جاذبه های گردشگری بکر و شناخته نشده بسیار است. در این پژوهش ابتدا به جمع آوری اطلاعات و شناسای جنبه های مختلف موضوع از طریق پژوهش میدانی و کتابخانه ای منطقه پرداخته شده و پس از توصیف گردشگری پایدار و اصول آن، به بررسی انطباق پذیری نیازهای اولیه برای ایجاد گردشگری پایدار در جنگل اولنگ پرداخته شده است. بر این اساس منطقه جنگل اولنگ، توانایی و امکانات طبیعی لازم را در زمینه توسعه گردشگری پایدار دارا بوده و نیاز به ایجاد زیرساخت ها ، امکانات رفاهی و ... دارد. تعدد مراکز تصمیم گیری، ضعف امکانات زیربنایی، ضعف بازاریابی، عدم برنامه ریزی، نبود سرمایه گذار خصوصی و فقدان فرهنگ پذیرش گردشگر که به نظر می رسید با توسعه نیافتگی صنعت اکوتوریسم مرتبط باشند، از جمله مشکلات موجود شناسایی شد. در پایان برمبنای ضعف ها و مشکلات شناسایی شده، پیشنهاداتی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

جنگل اولنگ ، توسعه پایدار ، گردشگری ، تو.ریسم ، موانع ، راهکارها