ضرورت برنامه ریزی و مدیریت در گردشگری فرهنگی

صنعت گردشگری نقش به سزایی در رشد اقتصادی و نمایاندن پیشینه ی تاریخی و فرهنگی کشورها ایفا می کند؛ علاوه بر آن گردشگری، ارتباطات فرهنگی میان ملت ها را تقویت نموده و موجب بالندگی و شکوفایی تبادلات اجتماعی و فرهنگی کشورها می گردد. گردشگری فرهنگی آن بخش از فعالیت گردشگری است که به جذابیت های فرهنگی توجه ویژه ای می کند. گردشگران فرهنگی از محل سکونت خود به مکان هایی که جاذبه ی تاریخی، فرهنگی، ادبی و یادمانی دارند سفر می کنند؛ این بازدید و جا به جایی به قصد کسب اطلاعات و ارضای نیازهای فرهنگی انجام می شود. گردشگری فرهنگی موجب تقویت فرهنگ، احیا و زنده شدن الگوها و میراث فرهنگی جامعه میزبان می گردد. برنامه ریزی صحیح و اصولی در توسعه گردشگری فرهنگی می تواند راهی برای آشنایی مردم کشور با نحوه ی زندگی سایر ملل، آداب و رسوم، فرهنگ و عقاید باشد؛ طی این فرآیند، با ایجاد امکان تعامل های اجتماعی و فرهنگی، زمینه هایی به وجود می آید که موجب وسعت نظر مردم می شود تا بتوانند تجربه ها و دستاوردهای فرهنگی خویش را به کشورهای مختلف انتقال دهند. باید توجه داشت که ضعف برنامه ریزی و مدیریت یکی از اساسی ترین و عمده ترین معضل بخش گردشگری فرهنگی می باشد. بر این اساس هدف این پژوهش، شناخت چالش ها، موانع موجود در گردشگری فرهنگی، ارائه پیشنهادات و راهکارهایی برای برنامه ریزی و مدیریت در توسعه ی صنعت گردشگری است. این پژوهش از نوع کیفی و روش آن توصیفی – تحلیلی است که با بررسی منابع اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری فرهنگی ، برنامه ریزی ، مدیریت ، فرهنگ ، میراث