ارزیابی تاثیر گردشگری بر پایداری توسعه روستایی مطالعه موردی روستای ولیان در شهرستان ساوجبلاغ

گردشگری روستایی، یکی از شاخه های بااهمیت در صنعت گردشگری است که بحث های زیادی را در محافل مختلف به خود اختصاص داده است. گردشگری یکی از فرصت هایی است که می تواند علاوه بر منافع اقتصادی، زمینه های اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی را نیز دربر بگیرد. شناخت و بررسی اثرات گردشگری و مدیریت آن در مناطق روستایی، نقش موثری در توسعه پایدار گردشگری و نیز پایداری اجتماعات محلی خواهد داشت. بنابراین در حال حاضر که توسعه گردشگری روستایی تا حدودی در دستور کار برنامه های توسعه کشور قرار گرفته است، تقویت مبانی و آشنایی با تجربیات جهانی ضروری است و در روند توسعه تاثیرگذار خواهد بود. هدف این مقاله ارزیابی توسعه گردشگری روستای ولیان از توابع بخش طالقان و شهرستان ساوجبلاغ در چارچوب توسعه پایدار گردشگری است. از این رو، روش تحقیق پیمایشی متکی بر استفاده از پرسشنامه از دو گروه کلیدی ساکنان محل و گردشگران است. نتایج تحقیق نشان می دهد فرآیند توسعه گردشگری در روستای ولیان با تخریب منابع، نارضایتی جامعه گردشگران و نگرش منفی ساکنان محلی، از اصول و معیارهای توسعه پایدار گردشگری فاصله زیادی دارد و از الگویی ناپایدار پیروی می کند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری ، ارزیابی ، منابع گردشگری ، زیست محیطی