بررسی شاخص آسایش زیست اقلیمی گردشگری استان قزوین با استفاده از مدل های آب و هوایی PET و SET

توجه به شناخت تاثیر و ارتباط شرایط آب و هوا با جذب گردشگر و برنامه ریزی گردشگری از اهمیت فراوانی برخوردار است. تغییرات شرایط آب و هوا در طی زمان و مکان از شاخص های مهم و تاثیرگذار امر گردشگری محسوب شده و از تاثیرگذاری بالایی برخوردار است. تغییرات آب و هوا و تاثیرات آن روند جذب گردشگر را دگرگون کرده و بر روی فعالیت های گردشگری تاثیر می گذارد. بنابراین، با توجه به اهمیت صنعت گردشگری، علاوه بر عوامل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، عوامل محیط طبیعی نیز نقش مهمی را در توسعه گردشگری و همچنین جذب گردشگر ایفا می کنند. تقویم گردشگری، بهترین زمان برای سفر به مقصد مورد نظر را تعیین می کند که گردشگر با آشنایی کامل از وضعیت آب و هوایی مکان موردنظر با اطمینان خاطر به سفر می پردازد. در این پژوهش با استفاده از شاخص های دمای معادل فیزیولوژی (PET) و شاخص دمای موثر استاندارد (SET) زمان مناسب گردشگری در استان قزوین مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه مطالعه که از طریق مدل Ray Man انجام گرفته است نشان می دهد که دوره آسایش اقلیمی در این استان بسیار متداول است، به طوری که دوره آسایش اقلیمی این استان بر اساس مدل PET در ماههای فروردین، اردیبهشت، شهریور، مهر و آبان و بر اساس مدل SET در ماههای فروردین، اردیبهشت، شهریور و مهر در شرایط آسایش به سر می برد و این ماهها بهترین زمان جهت حضور گردشگر را دارا می باشد. بدیهی است توجه لازم به این موضوع بر کارآمدی و موفقیت برنامه های توریسم در استان قزوین موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آب و هواشناسی توریسم ، آسایش حرارتی ، مدل دمای معادل فیزیولوژیک (PET) ، شاخص دمای موثر استاندارد (SET) ، استان قزوین