شناسایی و آنالیز گردشگری سلامت در ایران با روش SWOT

گردشگری سلامت صنعتی جدید ولی با پیینه ای قدیمی است. واژه سلامت به معنای جلوگیری، درمان و مدیریت و حفظ سلامتی ذهنی و فیزیکی در طی ارائه خدمات حرفه ای پزشکی و پرستاری است. گردشگری سلامت از نظر بسیاری از محققین و صاحب نظران حوزه های مختلف پزشکی و جهانگردی و م دیریت تعاری مختلف داشته و سازمان جهانی گردشگری به طور خاص گردشگری سلامت را چنین تعریف می کند، استفاده از خدماتی که به بهبود یا افزایش سلامتی و افزایش روحیه فرد (با استفاده از آبهای معدنی، آب و هوا، چشم اندازها، آبشارها، جنگل ها، لجن ها، حمام آفتاب، ماسه درمانی، گیاه درمانی، یا مداخلات پزشکی) منجر می شود و در مکانی خارج از محل سکونت فرد بیش از 24 ساعت است به طول می انجامد. در حالیکه توریسم درمانی در بسیاری از کشورها نقش مهمی در ارز آوری دارد و هر ساله تا 50 میلیارد دلار برآمد ارزی از طریق توریسم درمانی عاید کشورهای اروپایی و آمریکایی می شود اما در ایران این صنعت جایگاه خود را باز نیافته و گامهای نخستین را طی می کند. در حقیقت در سال 82 برای اولین بار توریسم درمانی در گردشگری ایران از سوی وزارت بهداشت مورد توجه قرار گرفت. البته وزارت بهداشت بیشتر با هدف اشتغال زایی برای دانش آموختگان پزشکی به این مبحث پرداخت و نه رونق توریسم درمانی، اما کم کماز سال 83 و درست پس از ادغام میراث فرهنگی و سازمان ایران گردی و جهان گردی توریسم درمانی به صورت مستقل در ایران ایجاد شد و دولت ایران بر اساس برنامه ریزی های خود باید تا پایان برنامه پنجم توسعه 30 درصد از نیازهای درمانی و بهداشتی کشور را از طریق صدور کالا، خدمات پزشکی و توریسم درمانی فراهم کند. که با تحقق این امر و با توسعه صنعت توریسم سلامت، مزایای متعددی عاید کشور خواهد شد که از مهمترین آنها می توان به اشتغالزایی و رشد کیفی در بخش سلامت و توسعه اقتصادی و ارز آوری به خصوص در صنعتگردشگری اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

توریسم درمانی ، اشتغال زایی ، جهانگردی ، ارز آوری ، SWOT