بررسی توسعه گردشگری روستایی سکونت گاه های سازگار با محیط زیست، نمونه موردی (روستای پلنگان واقع در کامیاران، کردستان)

نیاز به داشتن سکونتگاه و توسعه کالبدی روستایی با بافت و م عماری ویژه به منظور بهبود شرایط معیشت و زندگی سالم به طریقی که نسل آینده هم از این منابع محروم نمانند. یکی از محورهای مطرح در حوزه معماری پایدار می باشد. در این راستا یکی از مفاهیم رسیدن به توسعه پایدار روستایی، روستاهای سازگار با محیط زیست یا اکوروستا می باشد که در این میان بافت اکلبدی برخی از روستاهای کشور به دلیل برخورداری از ویژگی های خاص معماری، تاریخی و فرهنگی به عنوان میراثی ارزشمند و بجای مانده از نیاکان ما به شمار می رود که حفظ و نگهداری آنها از اهمیت فراوانی برخوردار است. پژوهش حاضر بر این باور است که اسجاد سکونتگاه روستایی پایدار و سازگار با محیط زیست راه حلی برای مشکلات موجود و کنترل توسعه بافت های روستایی خواهد بود. در این پژوهش، ابتدا به مفهوم سکونتگاه پایدار، روستای سازگار با محیط زیست و نیز به بررسی آثار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، شناسایی پتانسیل های بالقوه و بالفعل تهدیدهای گردشگری روستای پلنگان در استان کردستان که به عنوان جامعه آ»اری ا نتخاب شده است، می پردازیم. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از ن وع مطالعات اسنادی می باشد. ابزار اصلی جمع آری اطلاعات این پژوهش پرسشنامه و مصاحبه بوده است که در این راستا جاذبه ها، امکانات، خدمات گردشگری و وضعیت گردشگری منطقه مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه روستایی ، توسعه پایداری ، اکوروستا ، توریسم