اختلال بیش فعالی نقص توجه و احتمال کاربرد گیاهان دارویی در درمان آن

اختلال بیش فعالی نارسایی توجه (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی دوران کودکی است و از مسائل مهم بهداشت روانی جامعه به شمار می اید. این اختلال شایع و مزمن در صورتی که کنترل و درمان نشود اثرات زیان باری در طول زندگی کودک به همراه خواهد داشت که مشکلات ارتباطی با دیگران، افت تحصیلی، بزهکاری و سوء مصرف مواد از جمله ی این نتایج است. بنابراین برای کاهش مشکلات فوق مداخله زود هنگام در محیط خانه و مدرسه ضرورت دارد. رویکردهای درمانی مختلفی که تا امروز برای این عارضه رفتاری مطرح شده است، شامل دارو درمانی شیمیایی، مداخلات رفتاری و شناختی است که معمولا بسته به شدت اختلال به صورت مرکب و چند وجهی در کنار هم بکار می روند. اما امروزه، عوارض جانبی استفاده از داروهای شیمیایی، تمایل عموم را به سمت استفاده روزافزون از داروهای گیاهی افزایش داده است. از انجا که استفاده از گیاهان دارویی از دیرباز به عنوان یکی از رایج ترین متدهای درمانی مخصوصا برای بیماری های جسمانی تلقی می شده و نیز اینکه استفاده صحیح، مناسب و به اندازه این گیاهان، عوارض زیان اور بر عملکرد دیگر سیستم های بدن ندارد، هدف از مقاله حاضر، مطرح ساختن طب سنتی و استفاده از ترکیبات خاصی از گیاهان دارویی چون: گل راعی، گل ساعتی، بادرنجبویه، سنبل الطیب، اسطوخودوس در بهبود اختلال بیش فعالی نقص توجه می باشد و همچنین این مقاله سعی در مقایسه اثرات درمانی ترکیبات این گیاهان دارویی با داروهای شیمیایی و درمان های شناختی ورفتاری، در بهبود این اختلال دارد. با توجه به اینکه اثربخشی گیاهان مذکور بر اختلالات سیستم عصبی و همچنین خواص ارام بخشی انها محرز شده است، شاید در اینده، به عنوان مناسب ترین گزینه درمانی در بهبود بیماری های روحی و روانی کودکان مطرح باشند.

کلیدواژه ها:

اختلال بیش فعالی ، نقص توجه ، داروهای گیاهی ، داروهای شیمیایی ، درمان های رفتاری و شناختی