تاثیر مدیریت کم آبیاری در بهبود کارایی مصرف آب و خواص کیفی میوه گوجه فرنگی رقم کورال

در این مقاله تاثیر چهار تیمار مقدار آب آبیاری شامل 25% آبیاری مازاد بر نیاز گیاه، آبیاری کامل، 25% کم آبیاری و 50% کم آبیاری به متطور بررسی اثرات مدیریت آبیاری در خصوصیلت کمی و کیفی گوجه فرنگی و بهبود شاخصهای مصرف آب در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه مرکزی آذربایجانغربی به مدت دو سال مورد بررسی قرار گرفت. مقدار نیاز آبی گیاه با تعیین ضریب گیاهی در طول فصل رشد و محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل در منطقه محاسبه و اعمال گردید. نتایج نشان داد اعمال 25 و 50 درصد کم آبیاری به ترتیب موجب کاهش معنی دار عملکرد به میزان 4/31 و 7/41 درصد در قبال کاهش مصرف آب به ترتیب 6/22 و 6/44 درصد نسبت به آبیاری کامل می شود. افزایش25% آب آبیاری موجب افزایش معنی دار عملکرد نشد. تنش آبی موجب بهبودی خصوصیات کیفی میوه شد. با اعمال کم آبیاری، مواد جامد محلول بطور معنی دار(p≤5%) افزایش یافت. بیشترین مقدار مواد جامد محلول 72/7 درجه بریکس با مصرف 50 درصد آبیاری وکمترین آن 16/6 درجه بریکس در تیمار 125 درصد حاصل شد. تنش آبی موجب افزایش اسیدیته میوه شد. و بیشترین مقدار اسیدیته به میزان 79/0 درصد در تیمار50 درصد تنش آبی و کمترین آن به میزان 66/0 درصد، در تیمار 125 درصد نیاز آبی حاصل شد. افزایش اسیدیته موجب خوش طعم شدن میوه شد و آبیاری بیشتر تاثیر منفی در طعم میوه ها داشت. افزایش ویتامین ث درگوجه ‌فرنگی در اثر کم آبیاری موجب بهبود کیفیت تغذیه‌ای محصول شد. طوریکه در تیمار آبیاری 50% نیاز آبی گیاه، مقدار ویتامین ث بیشترین(63/ 36 میلی گرم در صد گرم) شد. تابع عملکرد گوجه فرنگی از یک تابع درجه سه تبعیت کرد. با افزایش آب آبیاری از میزان کارایی مصرف آب کاسته شد و در تیمار 25% آبیاری مازاد بر نیاز گیاه کمترین شد(3/8 کیلوگرم به ازای یک متر مکعب تبخیر و تعرق گیاه). فاکتور پاسخ گوجه فرنگی(ky) در این آزمایش 88/0 بدست آمد.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، گوجه فرنگی ، کارایی مصرف آب و فاکتور پاسخ گوجه فرنگی