بررسی مزیت ‌نسبی‌صادرات و منطقه‌ای کاشت گوجه‌فرنگی در استان فارس

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,295

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CTPPT01_164

تاریخ نمایه سازی: 21 بهمن 1387

چکیده مقاله:

استان فارس یکی از مناطق مناسب در جهت کشت گوجه‌فرنگی می‌باشد و این مقاله به بررسی مزیت‌نسبی کشت گوجه‌فرنگی در این استان در طی سال‌های زراعی 79-1378 تا 84-1383 می‌پردازد. در این تحقیق از روش ماتریس‌ تحلیل‌سیاست (PAM) و شاخص مزیت‌ نسبی آشکار‌شده (RCA) استفاده شده‌است و شاخص‌های مزیت‌نسبی از قبیل هزینه منابع داخلی (DRC) ضریب حمایت اسمی از محصول و نهاده (NPC و NPIC) و هم‌چنین ضریب حمایت موثر و شاخصهای توان رقابت هزینهای و شاخص سودآوری خالص اجتماعی(NPS) محاسبه گردیده‌است. و از روش ضریب‌مکان برای محاسبه شاخص‌های مزیت‌نسبی تولید، عملکرد، بهره‌وری نیروی‌کار، اشتغال‌زایی و مقیاس در طی سال‌های 1375 تا 1385، استفاده گردیده‌است. نتایج نشان‌داد که سیاست آزاد سازی نرخ ارز تاثیر بسزایی در افزایش مزیت‌نسبی تولید کننده داشته‌است و دولت در طی این سال‌ها از نهاده‌ها حمایت نموده‌است. هم‌چنین این استان با توجه به شاخص‌های ضریب‌مکان در کاشت گوجه‌فرنگی دارای توجیه است. در نتیجه گسترش کشت این محصول در منطقه توصیه می‌گردد.