انگاره های ذهنی مادر باردار ایرانی از نوزاد خود : یک مطالعه کیفی

مقدمه و اهداف: در مرکز مفهوم مادر شدن ارتباط بین دو فرد وجود دارد که با دلبستگی مادر جنین در طی بارداری خودرا نشان می دهد. دلبستگی رابطه عاطفی بین مادر و جنین است و در ارتباط بعدی مادر و کودک نیز نقش تعیین کننده ایدارد. مادری که در طی بارداری دلبستگی بیشتری با جنین خود پیدا می کند، در نقش مادری خود ثبات بیشتری داشته وبا تغییرات رخ داده پس از زایمان تطابق بهتری خواهد داشت. این ارتباط بر اساس شواهد موجود از فرهنگ و آداب ورسومتاثیر می پذیرد. این مطالعه به بررسی دنیای ذهنی مادران باردار ایرانی نسبت به فرزندانشان در طی دوران بارداری می پردازد.روش: در این مطالعه کیفی با 25 مادر باردار مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند انجام شد. نمونه گیری هدفمند تا زمان اشباعیافته ها ادامه داشت. یافته های حاصل کد گذاری و از طریق آنالیز محتوای کیفی مرسوم توسط نرم افزارMAXQDAتجزیه وتحلیل شد. صحت و استحکام داده ها با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا تایید شد.یافته ها: یافته های حاصل از مطالعه شامل 467 کد استنباطی بود که در 12 زیر طبقه قرار گرفت پس از بررسی مجددیافته ها در 2 طبقه فرعی تصویرسازی ذهنی مادر از نوزاد و غوطه وری در تجسم جنین قرار گرفتند. مضمون کلی مطالعهتحت عنوان انگاره های ذهنی مادر از فرزند نمایش داده شد.نتیجه گیری: این مطالعه برای اولین بار در ایران کیفیت دنیای ارتباطی مادر و جنین را در مادران باردار ایرانی نشانمی دهد. با توجه به انبوه مطالعات کمی در این زمینه، وجود این نوع مطالعات به ترسیم بهتر و روشن تر فرایند دلبستگی مادرو جنین کمک قابل توجهی می نماید.