جامعه شناسی سیاق زیست آنلاین و بنیانهای حقوقی امنیت اخلاقی کودکان

این نوشتار برخلاف پندارهای رایج که، فضای سایبری را همچون ابزاری ارتباطی )تلفن و...( و یا همانند رسانه )تلویزیون و...( تلقی مینمایند؛ با توجه به توان و گستره کارکردیاش آن را به مثابه سنخی جدید از جامعه و روابط انسانی طرح نموده است. امنیت اخلاقی اجتماعی کودکان در سیاق زیست آنلاین را نیز عنصر بایسته ساختاری این جامعه/ ابرمتن سیال )فضای سایبری( میداند.پژوهشگر ضرورت و الزام یاد شده در فوق را از طریق کاربست متد حقوق تفسیری، از متن دو منشور جهانی حقوق بشر و حقوق کودک استنباط؛ و در قالب گفتمان محدود معقولسازی جامعه مجازی به ویژه به منظور امنیت اخلاقی اجتماعی کودکان و حمایتاز تجربه تکرارناپذیر کودکانه خردسالان طرح و مدافعه نمودهاست. به دلیل دوریگزینی از هرگونه مناقشه و جدل معرفتی با خاستگاه معرفتی تکنولوژیکی فضای مجازی، گفتمان یادشده را بر پایه معرفت و فلسفه غرب بنیاد نهاده است. چنین رویکردی دقیقا به معنایکاربست متد نقد درونی در امر آسیبشناسی فضای / جامعه سایبری است. نتیجه آنکه در فرایند چنین گفتمان مقبول وجدان جمعی و افکار عمومی )خاصه در غرب( اتخاذ تدابیر حقوقی بینالملل، برای طلب جهانی بازسازی تکنولوژیکی، معرفتی، حقوقی و فرهنگی جامعه مجازیرا پیشنهاد نموده است. این پیشنهاده در راستای صیانت از خانواده، امنیت اخلاقی اجتماعی کودکان و حمایت از تجربه تکرارناپذیر کودکانه خردسالان است

کلیدواژه ها:

جامعهشناسی سایبری جامعه مجازی اخلاق نهاد ، گفتمان محدود معقول سازی فضای سایبری )سیاق زیست آنلاین( ، روش تفسیری ، نقد درونی ، حقوق)بشر ، کودک( ، امنیت اخلاقی - اجتماعی کودکان ، تجربه تکرار ناپذیر کودکانه ، آزادی