سازگاری داده ای در پایگاه داده های توزیع شده

سازگاری در یک پایگاه داده تضمین می کند که آخرین تغییرات اعمال شده در پایگاه داده مشاهده شوند. در این مقاله مدل های سازگاری قوی و سازگاری ضعیف مورد بررسی قرار می گیرند. مدل های مختلف سازگاری، بیشتر در سیستم های توزیع شده و پایگاه داده های توزیع شده کاربرد دارند که در آنها داده ها در کپی های مختلف در نودهای مختلف در سراسر شبکه پخش می شوند؛ و برای ایجاد سازگاری بین کپی های مختلف داده ها در نودهای مختلف شبکه، مفهوم سازگاری مطرح می شود. مدل سازگاری قوی یک سازگاری قوی را در مورد داده های یک سیستم پایگاهی ارایه می دهد. در این مدل، زمانی یک تراکنش Commit می شود که در همه کپی های مختلف نودهای شبکه، تغییرات داده ای اعمال شود. در سیستم های پایگاه دادهای Nosql که برای سیستم های توزیع شده بزرگ با حجم داده ای بزرگ طراحی شده اند، مدل سازگاری ضعیف کاربرد دارد. زیرا اعمال تغییرات به همه داده های کپی های مختلف Node های شبکه، کارایی سی ستم را کاهش می دهد و باعث کند شدن سیستم و عدم دسترسی به داده ها توسط انبوه کاربران می گردد. مدل سازگاری ضعیف یک سازگاری ضعیف را در مورد داده های یک سیستم پایگاهی ارایه می دهد. در این مدل زمانی یک تراکنش Commit می شود که در اکثر کپی های مختلف نودهای شبکه و نه لزوما در همه آنها، تغییرات داده ای اعمال شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری قوی ، سازگاری ضعیف ، سازگاری در پایگاه داده ، پایگاه داده توزیع شده