تاثیرمینیمالیسم درتئوری طراحی فضای سیال بارویرکد انعطاف پذیری وپیوستگی درتلفیق طبیعت بافضای معماری

فضای سیال ویابه عبارتی طرح معماری سیال بالذاته فضاییست که میخواهد حداکثر بازدید کنندگان توریست ها و مهمانان را به درون خود دعوت نماید ولی درشهرحل نگردد و تشخص یک نشانه را دارا باشد دراین شرایط کالبد وبخش داخلی طرح معماری به نفع شهر و جهت پاسخگویی به معنای فکری و رویکرد اصلی طراحی آن یعنی انطباق پذیری وتلفیق فرم و عملکرد آن باطبیعت به عقب نشسته و قسمتی ازپهنای خود را باتوجه به اقلیم منطقه به عنوان فضای بازشهری دراختیارشهر قرارمیدهد این ویژگی عملکردی کالبدی براساس تئوری مینیمال به عنوان ایده ی سادگی و بی پیرایگی که دست اخر منجر به خلوص کمال و زیبایی طرح براساس هویت بخشی به رویکرد اصلی طبیعت خواهد بود بررسی میگردد نکته دیگری که ازاهمیت حائزی برخوردار است یکپارچگی پروژه های معماری درزمینه سبز خود به عنوان عنصری ازهمان طبیعت و کشش مخاطب به داخل مجموعه به دلیل همخوانی طرح و عملکرد آن با محیط شهری می باشد که این امر فقط و فقط بایکی شدن وحدت فرم فضا با چشم اندازوزمینه یخود حاصل میشود درمقاله حاضرسعی برآن شده تاثیر این مسائل درطراحی های فضای معماری که به عنوان سازنده ی چشم انداز Land scape نیز مطرح میشوند بررسی گردد و درپایان یک نمونه موردی که حاصل این تفکر بوده ارایه شده است

کلیدواژه ها:

مینیمالیسم ، فضای سیال ، نشانه ی شهری ، انعطاف پذیری ، تلفیق طبیعت بامعماری ، چشم انداز ، Land scape