طراحی مسکن با استفاده از معماری همساز با اقلیم (اقلیم سرد و کوهستانی)

یکی از پایه های شکل گیری معماری ایرانی ،اقلیم می باشد. که بر این اساس معماری مناطق کویری ،گرم ،مرطوب ،سردیت و ساختار خود را می یافت و بر کالبد آنها معنا می بخشید. مسکن به عنوان مهمترین دغدغه بشر همواره مورد توجه و افزایش بهروری بوده است لذا توجه به اقلیم در طراحی معماری اقلیم سرد و کوهستانی می تواند به بهتر شدن فضای مسکن و صرفه جویی در مصرف انرژی کمک نماید، زیرا بخش اعظمی از مصارف سوخت در بخش مسکن می باشد. در اقلیم سرد و کوهستانی ک عمده ماهای سال به وسایل گرمایشی نیاز می باشد همساز کردن طراحی با اقلیم از راه، استفاده از پلان های متراکم و فشرده ، به حداقل رساندن سطح خارجی در برابر حجم مورد پوشش ، استفاده از مصالحی با ظرفیت و عایق حرارتی خوب و رنگ تیره ،بهره گیری مناسب از نور جبهه جنوب، انتخاب بام های مسطح و نگهداری برف بر روی بام ها به عنوان عایق حرارتی و همچنین استفا از روش های فعال و غیرفعال خورشیدی می تواند در صرفه جویی مصرف انرژی و همساز کردن معماری و اقلیم این منطقه موثر واقع شود. در این پژوهش با بررسی معماری پایدار و شاخصه ها در اقلیم سرد و کوهستانی و شناخت نیازها و الزامات جهت کاهش مصرف انرژی و بهبود الگوی مسکن بررسی شده و به ارائه این اصول می پردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری ، همساز با اقلیم ، مسکن ، مصرف انرژی ، اقلیم سرد