بررسی تأثیر زاویه دورگیری و تعداد لایه های FRP در رفتار اتصال لوله ای با استفاده از نرم افزار ABAQUS

در سال های اخیر محبوبیت مقاطع سازه ای توخالی به طور قابل توجهی در سراسر جهان بعلت در دسترس بودن و مزیت های سازه ای آنها افزایش یافته است. لهیدگی جان و شکست های زودهنگام اتصالات T شکل که عمدتاً ناشی از جوشکاری و نوع اتصال می باشد یکی از عمده ترین حالت های شکست اعضای لوله ای است. مقاله حاضر به بررسی امکان بهبود پارامترهای رفتار اتصالات T شکل لوله ای با استفاده از ورق های FRP می پردازد. میزان افزایش در ظرفیت باربری و شکل پذیری و شکل پذیری در اتصالات تقویت شده از پارامترهایی هستند که مورد بررسی قرار گرفته اند. تحلیل عددی با استفاده از نرم افزارهای اجزای محدود برای بررسی پارامترهای مذکور مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که الیاف FRP می تواند موجب افزایش سختی اتصال و تاحدودی نیز افزایش میزان استهلاک انرژی شود همچنین افزایش لایه های FRP تا مقدار مشخص، می تواند موجب بهبود رفتار اتصال گردد و پس از آن تأثیر چندانی ندارد، بطوریکه زاویه ی قرارگیری الیاف نسبت به محور اتصال، می تواند در میزان تأثیر آنها بر رفتار اتصال اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

فشار محوری ، پلیمرهای تقویتی الیافی ، استهلاک انرژی ، مقاوم سازی