ارزیابی وضعیت پیشگیری از بحران های شهری با استفاده از مدل سازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی؛ در حوزه میانی غربی شهر مشهد

به عنوان یک فرض مسلم و قطعی، پرداختن و توجه ویژه به مقوله پدافند غیرعامل از لحاظ کمی و کیفی، نقش مهم و ارزشمندی را در تعیین سرنوشت شهرها در هنگام سوانح طبیعی و انسانی بر عهده خواهد داشت . بالا بردن قابلیت بقا، خدمات رسانی مراکز حیاتی شهر و تقلیل آسیب پذیری و کاهش خسارت و صدمات تاسیسات، تجهیزات و نیروی انسانی و افزایش آستانه مقاومت مردم و شهر از مواردی است که متولیان و مدیران شهری باید در بحث ضرورت برنامه ریزی مدون در بحث پدافند غیرعامل از آن آگاهی کامل داشته باشند. در این پژوهش با بررسی ویژگی های عملکردی و کالبدی حوزه میانی غربی - کلانشهر مشهد، چارچوبی مدون از نقش آفرینی فنون و ضوابط شهرسازی در بحث پیشگیری از بحران و پدافند غیر عامل ارائه شده است. روش تحقیق انتخابی در پروژه به صورت تلفیقی از دو روش توصیفی و استنباطی ( تحلیل محتوا) می باشد که از روش توصیفی به منظور توصیف و تفسیر شرایط مبحث پیشگیری از بحران و پدافند غیر عامل از یک سو و بحث در باب روابط موجود میان مباحث ذکر شده پرداخته می شود و از روش استنباطی در تحلیل وضعیت کنونی مباحث مطروحه و نیز امکان ارتقاء نقش فنون شهرسازی و برنامه ریزی شهری از سوی دیگر استفاده می نماییم. در انجام این تحقیق دو روش کتابخانه ای و مصاحبه نیز بکار رفته است. هدف این پژوهش بررسی و تبیین جایگاه کاربری اراضی و همچنین به استنتاج نحوه و زمینه های مداخلات شهرسازی، ( از حیث دو اصل همجواری و پراکندگی و مطابقت آن با ملاحظات دفاعی و امنیتی)، در مبحث پدافند غیرعامل پرداخته شده است. از این اصول در جهت افزایش توان قطب عملکردی حوزه میانی غربی در زمینه های شبکه حمل و نقل شهری، بافت شهری، کاربری های عمومی، تأسیسات و تجهیزات شهری، پناهگاه ها و فضاهای زیرزمینی کاربری های امداد رسان و فضاهای سبز و باز شهری استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

پدافند غیرعامل ، کاربری اراضی ، مراکز حیاتی شهر ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ( GIS )