امکان سنجی ساخت بتن با مقاومت بالا در شرایط آزمایشگاهی استان خوزستان

هدف از این تحقیق امکان سنجی ساخت بتن با مقاومت بالا در شرایط آزمایشگاهی استان خوزستان می باشد. از این طرح ها، 4 طرح مخلوط مربوط به نقش میکروسیلیس با نسبت های 5، 10، 20، 15 درصد سیمان، 4 طرح مخلوط براساس مصرف درصد فوق روان کننده با نسبت های 1/4، 1/6، 2/5، 2/1 درصد مواد سیمانی، 4 طرح مخلوط بر اساس نسبت آب به مواد سیمانی در بتن با نسبت های 0/24، 0/3، 0/35، 0/38، 4 طرح مخلوط مربوط به استفاده از ماسه سیلیسی به جای بخشی از ریزدانه با نسبت های 20، 30، 40، 60 درصد کل ریز دانه و 4 طرح مخلوط دیگر مربوط به استفاده از سیمان با مقدار وزنی 450، 500، 550 و 600 کیلوگرم در متر مکعب بوده است. در تمامی طرح های مخلوط میزان درشت دانه یکسان می باشد. وزن سنگدانه پس از تصحیح به خاطر رطوبت طبیعی آن، و وزن آب نیز پس از تصحیح به جهت درصد جذب آب توسط سنگدانه و با در نظر گرفتن رطوبت طبیعی سنگدانه لحاظ شده است. در تعیین مقاومت فشاری از نمونه های استاندارد مکعبی با ابعاد 100×100×100 میلی متر، استفاده شده است. از بین طرح های مخلوط ارائه شده، سه طرح مخلوط با مقاومت های 28 روزه 68/32، 82/06 و 97/11 مگاپاسکال به ترتیب به عنوان بتن های با مقاومت فشاری بالای متوسط، زیاد و خیلی زیاد انتخاب شدند. پس از تجزیه و تحلیل نتایج مقاومت ها و براساس تحلیل رگراسیونی چند متغیره، رابطه ای برای تعیین مقاومت فشاری مشخصه بر حسب نسبت آب به مواد سیمانی و درصد میکروسیلیس جایگزین ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

بتن با مقاومت بالا ، پوزولان ، مواد افزودنی ، ماسه سیلیسی ، خوزستان