نظریه کاپولا و کاربرد آن در شناسایی الگوهای پیچیده رخدادهای لرزه ای آینده

پیشرفت های موجود در روش های تحلیل پیش یابی زلزله ها، امکان ارزیابی مکان های پر خطر لرزه ای را با دقت زیاد توسط روش های تحلیل گرافی به وجود آورده اند. مطالعات نشان می دهد که علاوه بر شکل گیری خوشه های پر خطر لرزه ای، زمین شبکه ای پیچیده از زیرخوشه های متصل به هم قبل از یک زمین لرزه بزرگ را فراهم می آورد. در این تحقیق، برای مطالعه و شناسایی خوشه های پر خطر زلزله های آینده از معیارهای مبتنی بر کاپولا استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده ی برتری این معیار نسبت به معیارهایی همانند شبکه های عصبی مصنوعی است. ارزیابی آماری رویدادهای موجود درکاتالوگ زمین لرزه های منطقه ای می تواند اطلاعاتی جدید از الگوهای مکانی زمین لرزه های مورد مطالعه یا خوشه هایی که نقش بیشتر و مهمتری در وقوع رخداد دارند را فراهم آورد. در این تحقیق برای تعیین بی هنجاری های قبل از وقوع زمین لرزه در ناحیه البرز و زاگرس از معیار کاپولا، که پایداری بیشتری نسبت به عوامل محیطی دارد، استفاده شده است و عملکرد آن در یافتن شبیه سازی زمین لرزه های مشابه آتی را نمایان می سازد. این معیار پایداری بیشتری نسبت به نوفه دارد و توانایی بیشتری در تعیین ارتباط درونی بین شبکه مکانی زمین لرزه ها قبل از زلزله اصلی را خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

معیار کاپولا ، خوشه ای لرزه ای ، شبکه های پیچیده ، مکان های پر خطر لرزه ای