معماری همساز با اقلیم شهر یزد بر مبنای شاخص ماهانی

شهر و اقلیم ، دو سیستم انسان ساخت و طبیعی هستند که تاثیر گذاری تنگاتنگی بر یکدیگر دارند . شکل گیری یک سکونتگاه بیش از هرچیز وابسته به وضعیت اقلیمی آن مکان است و اگر سکونتگاهی شکل گرفته است به این دلیل بوده که مردم توانسته اند خود و فعالیت هایشان را با وضعیت اقلیم آن مکان سازش دهند ، اوضاع اقلیمی از عوامل مهم و موثر در آسایش زیستی در محیط های انسانی است. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین محدوده آسایش حرارتی شهر یزد به روش آسایش کارل ماهانی با استفاده از داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک یزد در بازه زمانی سال های ( 92 - 1374 ) می باشد. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد ، برخی از ماه های سال خارج از محدوده آسایش قرار داشته و ضروری است جهت ساخت منازل مسکونی ، از مصالحی استفاده شود که همساز با اقلیم منطقه بوده و بیشترین سازگاری را با محیط داشته باشد. همچنین با توجه به تحلیل شاخص ماهانی می توان دریافت که مجموعه های ساختمانی بهتر است که دارای بافت فشرده همراه با حیاط باشند و در رابطه با فاصله بین ساختمان ها باید فاصله بین آنها فشرده تعیین شود .

کلیدواژه ها:

معماری همساز با اقلیم ، آسایش حرارتی ، شاخص ماهانی ، یزد