بررسی پروژه های مسکن مهر با رویکرد آسیب شناسی اجتماعی اقتصادی ( مطالعه موردی :شهرستان دزفول )

تأمین مسکن برای قشر ضعیف جامعه دغدغه ی تمامی دولت ها درسطح جهان بوده است به گونه ای که سازمان ملل و نهادهای قانون گذار جهانی قوانینی را برای خانه دار کردن انسانهای کم در آمد تصویب کرده اند. در کشور ایران هم این موضوع در برنامه ی تمامی دولت ها بوده است وهرکدام از آنها کارهایی را برای تحقق بخشیدن به این امر انجام داده اند.اما این موضوع در دولت نهم جلوه دیگری پیدا نمود و احداث واحدهای مسکونی ارزان قیمت را در دستور کار خود قرار داد که «مسکن مهر» نامگذاری شد. حال با گذشت چندین سال از احداث این محیط های مسکونی، این سؤال پیش می آید که ساکنین این مسکن ها تا چه میزان از محیط سکونتی خود رضایت دارند؟ شهرستان دزفول واقع در شمال استان خوزستان با جمعیت 401558 نفر دارای چهار بخش مسکن مهر شامل 2312 واحد در منطقه مهرشهر، 818 واحد در منطقه کوپیته، 296 واحد در منطقه آزادگان و 552 واحد در کوی اندیشه است. طبق گزارشات انجام شده و توزیع پرسشنامه ها در بین ساکنین مسکن مهر، به نظر می رسد شرکت کنندگان از این پروژه ها راضی بوده و مهم ترین دلیل آن بی خانگی و عدم سرپناه مناسب آنها قبل از ساخت این واحدهای مسکونی بوده و ایجاد یک سرپناه نسبتآ مناسب برای آنها رضایت را فراهم نموده است، اما توجه به انسان و نیازهای جمعی و اقتصادی او در نظر گرفته نشده است و از همه مهمتر از نظر برنامه ریزی کالبدی و فضایی این طرح دارای نواقص و کمبودهایی، خصوصا در زمینه فضاهای عمومی و حیات اجتماعی می باشد. کیفیت محیط تأثیر بسزایی در موفقیت فضای شهری و محیط های اجتماعی و تعلق مکانی و کیفیت اقتصادی ایفا می کند. رویکرد بررسی این معیارها و آسیب های وابسته به آنها نظیر کمبود فضا برای فعالیت های اجتماعی، امنیت، کاهش رضایت اقتصادی و....، ما را از فضای آسیب پذیر به سمت یک فضای پاسخده سوق می دهند.

کلیدواژه ها:

مسکن مهر ، حس تعلق ، آسیب اجتماعی ، امنیت ، آسیب اقتصادی ، فضای پاسخده