ارتباط بین هویت مکان و حس تعلق به مکان در محله های قدیمی (نمونه موردی: محله راهنمایی شهر یاسوج)

یکی از چالشهایی که شهرهای امروز ایران و به خصوص کلانشهرها با آن روبهرو هستند، موضوع بافت های فرسوده است . هدف از ارایه این پژوهش مقایسه بین روشهای بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده داخل شهر که فاقد میراث ویژه تاریخی - فرهنگی هستند، می باشد. بافتهای فرسوده شهری دارای معضلات و مشکلاتی هستند که از لحاظ کارآمدی تفاوتهای زیادی با بافتهای نرمال شهری دارند . یکی از مسایل شهرهای جدید، بحث هویت شهری در این گونه شهرها است . کم توجهی به ابعاد و عوامل هویت بخش در شهرهای جدید، باعث ایجاد محیط هایی مصنوع و تهی از هویت انسانی می گردد . از نتایج این امر، پایین بودن احساس تعلق مکانی، همبستگی و مشارکت اجتماعی، کاهش انگیزه ساکنان برای ادامه سکونت و تاثیر در عدم تحقق اهداف جمعیتی است . لذا شناخت مولفه های هویت بخش به نوشهرها، بررسی هر شهر جدید به لحاظ برخورداری از این عوامل، تحلیل رابطه بین فاکتورهای هویت شهری و میزان تعلق مکانی شهروندان، شناخت نقاط ضعف و قوت شهرها در این زمینه می تواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی این گونه شهرها کمک نماید . لذا در این راستا، این پژوهش با حجم نمونه 384 نفر، در محله راهنمایی شهر یاسوج انجام گرفته است . روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده و داده های جمع آوری شده از طریق پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار SPSS و با به کارگیری روش های آماری نظیر توزیع فراوانی، ضرایب رابطه دو متغیره ترتیبی، ضریب همبستگی اسپیرمن به همراه نمودار پراکنش همبستگی توصیف و تحلیل شده اند . نتایج حاکی از آن است که بین هویت مکان و حس تعلق به مکان رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین، هویت مکان و حس تعلق به مکان بالاتر از حد مفروض قرار دارد.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، بافت قدیم ، هویت مکان و حس تعلق به مکان