بررسی تطبیقی رویکردها و سیاست های توانمند سازی سکونت گاه های غیر رسمی مطالعه موردی محله شهرک صنعتی کرمان

اسکان غیررسمی یکی از مسائل شهرهای بزرگ در سراسر جهان محسوب میشود به طوری که 20 تا 30 درصد جمعیت برخی ازشهرهای بزرگ جهان و کشور ما به صورت حاشیه نشین زندگی می کنند . اسکان غیررسمی نتیجه رشد فزایندهی جمعیت ومهاجرت و خصوص ا مهاجرت های روستا - شهری است زیرا شهرها نتوانسته اند مسکن مناسب را برای این جمعیت فزاینده فراهم نمایند . به همین دلیل جمعیتی که به شهر کرمان روی آورده مجبور به سکونت در حاشیه شهرشده به دلیل اینکه از استاندارد لازم برای پذیرش جمعیت برخوردار نبوده، پدید ه ای را به نام اسکان غیررسمی در حاشیه شهر بوجود آورده . موجب استقرار گرو ههای فرودست در این محدوده شده است . هدف مقاله حاضر که با روش توصیفی – تحلیلی و استفاده از تکنیک گروه های بحث انجام شده است، جستجوی راه های ارتقاء شاخص های سکونت و سنجش رویکردهای و سیاست های توانمند سازی که براساس نتایج تحقیق اهالی محله ؛ مردمانی کم درآمد و فقیر هستند؛ که عزم جدی برای همکاری و مشارکت در مراحل مختلف پروژه های فقرزدایی را دارند و بالاخره راهبرد مشارکت مردمی که یکی از مهمترین سیاست های توانمند سازی است شیوه مناسبی برای ارتقا شرایط مردم و سکونت در محله می باشد.

کلیدواژه ها:

سکونت گاه غیر رسمی ، توانمند سازی ، مشارکت مردمی ، محله شهرک صنعتی کرمان