کاربرد تحلیل پوششی داده ها در تعیین کاراترین رابطه بین ساختار سرمایه و بهای تمام شده بازار محصولات شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی این مقاله استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها برای تعیین کاراترین رابطه بین ساختار سرمایه و بهای تمام شده بازار محصولات می باشد. ساختار سرمایه یکی از مسایل مهم مورد بحث حوزه مالی از دیر باز بوده است و با تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته الگوهایی نیز برای ساختار سرمایه بهینه ارائه گردیده است. در پژوهش حاضر با استفاده از DEA که یکی از روش های تصمیم گیری چند متغیره می باشد به کاراترین رابطه بین ساختار سرمایه و بهای تمام شده بازار محصولات پرداخته شده است. با کمک این روش می توان شرکت های کارا و ناکارا را رتبه بندی و برای آنها از بین شرکتهای کارا ، الگویی جهت رسیدن به مرز کارایی مشخص کرد. در این تحقیق از الگوی ccr با ماهیت ورودی و با فرم پوششی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده که از 111 شرکت مورد بررسی تعداد 31 عدد از آنها که معادل 29.7 درصد می باشد به عنوان شرکتهای کارا و 80 شرکت باقی مانده ناکارا شناخته شده اند.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، ساختار سرمایه ، بهای تمام شده بازار محصولات ، کارایی