بررسی عوامل تقویت کننده پایداری تعاملات اجتماعی در فضاهای فرهنگی همچون فرهنگسراها

امروزه پایداری اجتماعی به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه حوزه ها به ویژه در حوزه برنامه ریزی معماریو شهرسازی بوده است که باید در فرایند طراحی معماری مورد توجه قرار بگیرد در واقع پایداری اجتماعییکی از مولفه هایی است که معماران برای بالا بردن کیفیت زندگی انسان در برنامه ریزی های طراحی مطرحکرده اند. این موضوع می تواند از طریق سه مولفه اصلی تاثیرگذار بر این مقوله یعنی صرفه جویی در منابع،طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان در کنار یکدیگر به تعادل برسد از سوی دیگر،فرهنگسراها را می توان به عنوان یک مرکز فرهنگی با تعاملات اجتماعی دانست که به عنوان یک مجتمعفرهنگی دارای محیطی آزاد، صمیمی و فضایی باز است که بخشی از فعالیت های فراغتی را پوشش میدهد کهبه ضرورت طراحی معمارانه این فضاها برای پویایی اجتماعی اشاره دارد. در این مقاله اصول پایداری اجتماعیدر طراحی فرهنگسراها که امروزه یکی از مهمترین عرصه های فرهنگی می باشد مورد بررسی قرار گرفته است.روش تحقیق در مقاله حاضر، روش تحلیلی توصیفی است که بر مبنای تحلیل، توصیف و استخراج از منابعمختلف انجام شده است که باعث شناسایی معیارهای طراحی فضاهای فرهنگی با در نظرگیری پایداریاجتماعی و پویایی فضایی شده است و در پایان اصول شناخت پایداری تعاملات اجتماعی در فرهنگسراها بیانشده است.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، مجتمع های فرهنگی ، اصول پایداری ، فرهنگسراها