کاربرد روش SCS در مطالعه و بررسی هیدرولوژی منابع آبی مطالعه موردی (حوزه آبخیز خرکش سمیرم اصفهان)

داده های دبی اوج رواناب سطحی در طراحی سازه های هیدرولوژیکی بسیار مهم و حیاتی می باشد. مطالعه وضعیت رواناب سطحی در یک حوزه آبخیز به علت تعداد کم ایستگاه های هیدرومتری، کمبود آمار بارندگی و وجود داده های ناقص ناشی از کمبود آمار در سری داده های آماری بسیار مشکل است. در چنین شرایطی که با فقدان ایستگاه های هیدرومتری مواجه هستیم، روش SCS یا روش معروف به شماره منحنی یکی از روش های مناسب و کاربردی جهت انجام مطالعات رواناب سطحی است. در این تحقیق جهت به کارگیری روش SCS در مطالعه وضعیت استراتژیک منابع آبی، حوزه آبخیز خرکش سمیرم واقع در جنوب استان اصفهان با مساحت 25/11063 هکتار انتخاب گردید. به منظور انجام تحقیق از نقشه های توپوگرافی 50000/1، عکس های هوایی، اطلاعات باران سنجی، فیزیوگرافی، ژئومورفولوژی، کاربری اراضی، قابلیت اراضی و نتایج بازدید های صحرایی استفاده شده است. با توجه به اطلاعات موجود در منطقه، حجم، عمق و دبی ماکزیمم ویژه رواناب سطحی با روش SCS برآورد و هیدروگراف واحد سیل به دست آمده است. هم چنین بر روی ماکزیمم دبی لحظه ای سالانه آنالیز آماری انجام شد. نتایج به دست آمده از تحقیق بیانگر دقت خوب روش SCS در برآورد رواناب سطحی با توجه به اطلاعات باران سنجی موجود بوده و نیز بهترین توزیع آماری، لوگ پیرسون تیپ III تشخیص داده شد.

کلیدواژه ها:

روش SCS ، رواناب سطحی ، هیدروگراف واحد سیل ، لوگ پیرسون ، حوزه آبخیز خرکش سمیرم