بررسی وضعیت فرسایش بادی در استان قم

فرسایش بادی در مناطق خشک، یکی از مهمترین فرآیندهای بیابان‌زایی است که موجب تغییرات بلند مدت اما قابل توجهی بر سنگ‌ها، صخره‌ها و کوه‌ها می‌گردد و می‌تواند یک مشکل برای اقتصاد، کشاورزی یا منابع طبیعی یک کشور محسوب گردد. این تحقیق به‌منظور بررسی وضعیت فرسایش بادی در استان قم صورت گرفت و در آن، حوزه گسترش و قلمرو ماسه‌های روان، کانون‌های برداشت و ترسیب ماسه‌های روان و پهنه‌های ماسه‌ای با استفاده از اطلاعات و گزارش‌های موجود و بازدیدهای صحرایی، شناسایی و مورد بررسی قرار گرفت و ویژگی‌های آنها مشخص گردید. نتایج نشان داد که بخش اعظمی از شرق و شمال شرق و شمال استان تا جنوب به ویژه دشت سیلابی مظفرآباد مسیله، حوضه انتهایی رودهای جاجرود و کرج تا دریاچه غدیراسب از یکسو و از سمت شرق تا دریاچه نمک در محدوده کانون‌های برداشت و ترسیب و حمل ماسه‌های روان قرار دارند و این عرصه وسیع عمدتاً در بخش‌های شمالی منبع تأمین کننده رسوب و در بخش‌های جنوبی (بسیار محدود) مکان‌های ترسیب شن و در حد فاصل این دو عمدتاً مکان‌های حمل ماسه‌ها محسوب می‌‌شوند. پهنه‌های ماسه‌ای استان قم نیز شامل شش واحد است که عبارتند از : واحد حسین آباد میش مست، واحد جنت آباد (حصار شینه)، واحد حسین آباد پل (اطراف کوه نمک)، واحدهای غرب و جنوب شرق دریاچه حوض سلطان، واحد حاجی آباد مسیله ( مظفرآباد) و واحد چهار برج.

کلیدواژه ها:

استان قم ، پهنه‌های ماسه‌ای ، فرسایش بادی ، ماسه‌های روان