تفکیک و پهنه بندی بیابان های استان خراسان از منظر پدیده های ژئومورفولوژیک

مورفولوژی هر منطقه جغرافیائی متأثر از عوامل مختلف طبیعی از جمله عوامل اقلیمی، ادافیکی، هیدرولوژیکی و زمین ساختی است. شرایط اقلیمی خشک و بری، خاکهای تحول نیافته و دارای محدودیت و سازندهای تبخیری و به تبع فرآیندهای فرسایشی، مرفولوژی کنونی استان شکل گرفته است که با عنایت به غلبه فرسایش بادی در بخش های وسیعی از نواحی جنوبی و مرکزی استان، رخساره های خاص مناطق بیابانی با وسعت های قابل توجه و چشمگیر بوجود آمده اند. در راستای شناسائی و ارزیابی انواع رخساره های ژئومورفولوژیکی استان تعداد 28 شیت از هریک از نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی و شیب با مقیاس 1:250000 مورد بررسی قرار گرفت. ضمنآ ازتصاویر ماهواره ای موجود نیز جهت شناسائی و تفکیک عوارض و رخساره های خاص مناطق بیابانی استفاده شد و از طریق پیمایش های صحرایی، تدقیق لازم صورت پذیرفت. در این مطالعه تعداد 8 رخساره ژئومرفولوژی خاص مناطق بیابانی شامل کویر، تپه های ماسه ای، دشت ریگی، نبکا، دف، هزار دره، دشت سیلابی و مانداب شور مورد شناسایی قرار گرفت که با توجه به نقشه گسترش رخساره های بیابانی استان، وسعت بیابانهای استان از دیدگاه مطالعات ژئومرفولوژی معادل 3742955/98 هکتار برآورد گردید.

کلیدواژه ها:

رخساره ، مورفولوژی ، بیابان ، سازند تبخیری