بررسی انواع آبیاری در مناطق خشک در راستای کشاورزی پایدار

با توجه به اینکه اکثر آب مورد استفاده در ایران در زمینه کشاورزی است مدیریت صحیح در این زمینه بسیار حائز اهمیت است.افزایش کارایی مصرف آب با برنامه ریزی صحیح و به کار گیری روش های مناسب آبیاری دو راهکار استفاده بهینه از آب می باشد. IRNCID) ( در اقلیم خشک یا نیمه خشک ایران ، انتخاب روش های آبیاری بهینه، نه تنها یک فن، بلکه یک هنر است. روش های سنتی آبیاری، همراه با نوآوری های جدید، هنوز هم می توانند کاربرد داشته باشند. دراین مقاله به بررسی انواع آبیاری ومقایسه مزایا و معایب آن ها به منظور انتخاب بهترین روش آبیاری در مناطق خشک در راستای کشاورزی پایدار می پردازیم . این آبیاری ها به چند دسته آبیاری سطحی،تحت فشار،زیرزمینی، کوزه ای ،زیر سطحی ،زیر سطحی با لوله سفالی تقسیم می شوند.با مقایسه این آبیاری ها ودر نظر گرفتن مزایا ومعایب آنها و منطقه قابل استفاده (منطقه خشک)نتیجه می گیریم که روش زیر سطحی با لوله های سوفالی بسیار کارآمد می باشد چون علاوه بر کم بودن هزینه متناسب با نیاز امروزه می باشد.نیاز آبی کمترودر آن عامل اصلی هدر رفت آب یعنی تبخیر از سطح به حداقل می رسد وخاصیت خود تنظیمی دارد.یعنی در این روش اب در زیر خاک سطحی و درمنطقه نفوذ ریشه تامین می شود هدایت آب از طریق لوله های سفالی یا فلزی مشبک که در زیر سطح خاک نصب شده اند صورت می گیرد و آب از این سوراخهای مشبک در خاک نفوذ کرده و آنرا مرطوب می سازد.با استفاده ا ز این روش می توان در جهت تقلیل بیابان زایی گام برداشت و اراضی بیشتری را زیر کشت برد.

کلیدواژه ها:

آبیاری زیرسطحی ، لوله های سوفالی ، هدررفت آب ، خاصیت خود تنظیمی