کاربرد شاخص خشکسالی در شناسایی لندفرم های ژئومورفولوژیکی مناطق بیابانی

خشکسالی پدیده ای است که در اثر کمبود نزولات جوی و افزایش تبخیر و تعرق بوجود می آید.این شرایط در مناطق خشک و بیابانی نمود بیشتری دارد.استفاده از نمایه بارندگی1 به علت سادگی محاسبه، قابلیت مقایسه مکانی قابل اطمینان و نیز استفاده از در دسترس ترین متغییر اقلیمی، امروزه به وسیله بیشتر پژوهشگران جهان مورد پذیرش قر ار گرفته و از آن برای پایش زمان واقعی خشکسالی استفاده می گردد. از اینرو در تحقیق حاضر با استفاده از این نمایه اقدام به پهنه بندی منطقه مورد مطالعه گردید سپس با استفاده از بازدید میدانی و شناسایی لندفرم های ژئومورفولوژیکی ، نقشه ژئومورفولوژی حوضه مورد مطاله در محیط نرم افزار arcgis10.1 تهیه گردیده است. با استفاده از تکنیک جداول متقاطع و روی هم اندازی نقشه ها اقدام به بررسی میزان انطباق لایه ها می گردد. نتایج نشان داد که بیشترین مساحت معادل 5083 کیلومتر مربع برابر 25.4% دارای شرایط ترسالی شدید می باشند.شرایط ترسالی متوسط، ترسالی و نرمال مساحتی معادل 4031 ، 3181، 2589 کیلومتر مربع از منطقه راشامل می گردند.شرایط خشکسالی متوسط وخشکسالی شدید مساحتی برابر 1415 ، 3682 کیلو متر مربع از سطح منطقه می باشند.به طور کلی 25.5 درصد از حوضه دارای شاخص خشک و با کمبود بارش مواجه می باشند که محیط مناسبی برای حاکمت بیابان و عوارض و لندفرم های ژئومورفیک می باشند که وجود تپه های ماسه ای با مساحت 704 کیلومتر مربع و اراضی پف کرده با مساحتی برابر با 241 کیلومتر مربع می باشد.مناطق دارای وضعیت اقلیمی مرطوبتر و بارش بیشتر ، دارای لندفرم های ژئومورفولوژیکی فرسایش آبراهه ای خیلی شدید،شدید ومتوسط با مساحتی برابر با 4922 کیلومتر مربع است. توصیه می شود که متخصصین ژئومورفولوی برای شناسایی لندفرمها در مطالعه مناطق خشک از شاخص های اقلیمی وبارشی به عنوان روشی کمکی بهره برداری نمایند

کلیدواژه ها:

تکنیک جداول متقاطع ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، شاخص خشکسالی ، لندفرم های ژئومورفولوژیکی