معرفی گبر به عنوان گونهای مناسببرای مدیریتمناطق بیابانی

آکاسیاها از جمله گونه های مهم رویشهای خلیج و عمانی کشور می باشند. این گونه های درختی و درختی و درختچه ای در روند اصلاح خاک نقش ویژه ای دارند و با گرهکهایی که در ریشه های ظریف خود دارند به عنوان تثبیت کننده ازت جوی در خاک نقشفوق العاده ای را در افزایش حاصلخیزی خاک عهده دار می باشند. یکی از گیاهان غالب درخت و درختچههای نوار ساحلی خلیج فارس و دریای عمان است. این گیاه سالیانه مقدار زیادی سر شاخه و نیام تولید میکند که به وسیله دامهایی مانند بز، گاو و شتر مصرف میشود. بنابراین شناخت مواد مغذی و ارزش غذایی آن از اهمیت بالایی در نزد دامداران برخوردار است. هدف از این مطالعه، شناخت ومعرفی کامل گونه گبر به عنوان یک گیاه مناسب برای مدیریت مناطق بیابانی است. با توجه به استقامت و تحمل شوری و همچنین زیست آن در خاکهای با بافت ماسهای، گونهای مناسب برای برای کنترل ماسههای بادی است. همچنین میتواند به عنوان منبع غذایی مفید، مورد نیاز دامها و حیوانات وحشی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آکاسیا ، بیابان ، گبر ، مدیریت مناطق بیابانی