بررسی نظام شهری استان گیلان بین سال های 1390 - 1335

سیستم شهری آرایشی است از شهرهایی که در یک فضای معین و در ارتباط با هم از طریق تحرک های جمعیتی، جریان کالا، افکار و عرضه خدمات، گسترده می شوند و سازمان می یابند و تحرک های جمعیتی، جریان کالا، افکار، عرضه خدمات، نیروی حیاتی و محرکه سیستم شهری است و آن را پویا می سازد. شهرها با توجه وبژگی های جغرافیایی خود دارای تفاوت هایی از نظر توزیع جمعیت می باشند. مدل های بسیاری برای تحلیل مسایل نخست شهری از سوی صاحب نظران ارائه شده اند و بسیاری از آنها نیز از علوم مختلف به عاریت گرفته شده اند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی می باشد، برای این منظور، توزیع جمعیت شهرهای مرکز شهرستان در استان گیلان بین سال های1335 تا 1390 با استفاده از شاخص های نخست شهری و شاخص توزیع متعادل و شاخص عدم تمرکز به منظور پی بردن به تغییرات تعادل مراکز جمعیتی این استان مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشانگر آن است که شهرهای استان گیلان بر اساس شاخص های استفاده شده به سمت عدم تمرکز پیش می روند، اما همچنان نخست شهری مسلط است.

کلیدواژه ها:

نظام شهری ، شاخص های نخست شهری ، شاخص توزیع متعادل ، شاخص تمرکز ، گیلان ،