تعیین ارتفاع بهینه آستانه ی انتهایی با توجه به آب شستگی پایین دست آن

هر ساله هزینه های زیادی برای کنترل و جلوگیری از تخریب های حاصل از آب شستگی در پایین دست سازه های آبی، در مواقع سیلابی و غیرسیلابی، صرف می گردد. مثال های متعددی از آب شستگی را م یتوان نام برد که عمده ی آ نها آب شستگی در اطراف پایه ی پ لها، اطراف پی سازه های آبی، پایین دست حوضچه های آرامش و پایاب تندابها و آبشارها می باشند. با توجه به اینکه حوضچه های آرامش همواره در معرض تهدید پدیده ی آب شستگی قرار دارند، لزوم بررسی معیارهای حفاظت بستر پایی ندست حوضچه ی آرامش از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. از آنجا که جهش هیدرولیکی در شرایط خاصی اتفاق می افتد و در عمل، اندک تغییری در شرایط جریان و عوامل مؤثر در تشکیل جهش، سبب تشکیل نشدن جهش و انتقال امواج به فواصل دورتری در پایین دست می گردد که تخریب تأسیسات پایی ندست را به همراه دارد. به منظور کنترل جهش، کاهش عمق ثانویه و طول جهش هیدرولیکی و همچنین افزایش افت انرژی در جهش هیدرولیکی م یتوان از یک آستانه در طول جهش یا از یک سری بلوک های بتنی استفاده کرد. از آنجا که آستانه ها باعث کنترل پرش و کاهش انرژی آن می شوند، مطمئناً بر فرسایش پایین دست خود تأثیر بسزایی دارند. در این تحقیق تأثیر ارتفاع آستانه ی انتهایی روی پارامترهای مهم حفر هی آ بشستگی پایین دست حوضچه ی آرامش مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که ارتفاع نسبی آستانه انتهایی بهینه برای استفاده در انتهای کفبند، برابر[ فرمول در متن اصلی مقاله ] می باشد.

کلیدواژه ها:

آ ب شستگی ، آستانه ی انتهایی ، فرسایش ، جهش هیرولیکی ، حوضچه ی آرامش