تاثیر بکارگیری زیرشکن بر شاخص های فنی و عملکرد گندم در جنوب خوزستان

این پژوهش طی مدت دو سال 86 و 1387 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان (ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوو ر)، در یک خاک رسی-سیلتی، در قالب طرح بلو ک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل چهار روش خا ک ورزی گاوآهن برگردا ندار+ دو بار دیسک+ ماله(T1) دو بار دیسک+ ماله(T2)، زیرشکن+ دو بار دیس ک+ ماله(T3) و زیرشک ن+ روتیواتور(T4) بود. نتایج داده ها نشان داد که شاخص نفوذ پذیری خاک در اواخر فصل رشد، تفاوت معنی داری را در تیمارهای مختلف نشان نداد ولی با توجه به آنکه عمق آبیاری به طور معنی دار افزایش یافت می توان بیان داشت که زیرشکنی سبب ایجاد شیارهای باریک در خاک گردید. بررسی شاخص های زراعی نشان داد که زیرشکن زنی میانگین روز جوانه زنی و وزن هزاردانه را نسبت به خاک ورزی مرسوم به طور معنی داری کاهش داده و در نتیجه وزن کاه و کلش، حدود 6 درصد کاهش یافت ولی از نظر عملکرد دانه تفاوت معنی داری بین رو شهای مختلف خا ک ورزی مشاهده نگردید از نظر شاخص های فنی در مقایسه با تیمار T1، تیمارهای T3 و T4 سبب کاهش میزان مصرف سوخت به میزان 12/2 و 20/44 لیتر در هکتار و همچنین کاهش زمان انجام عملیات به میزان 0/58 و 1/54 ساعت گردید. با توجه به عدم تفاوت معنی دار در عملکرد دانه، می توان روشهای زیرشکنی را به دلیل برتری در شاخص های فنی و همچنین حذف عملیات ماخار نسبت به روش مرسوم دارای برتری دانست.

کلیدواژه ها:

زیرشکن ، خاک ورزی ، گندم