بازیهای دیجیتالی به مثابه ابزاری برای آموزش فلسفه

از دیرباز تفریح و سرگرمی با آموزش و یادگیری در دو جبهه مخالف تلقی و همواره بین بازی و آموزش یک مرز جدی وجود داشته است.اما با ورود به عصر دیجیتال، بسیاری از عرصه ها ازجمله آموزش و یادگیری تحت تاثیر قرار گرفت و در این میان رسانه بازیهای دیجیتالی جایگاه ویژه ای پیدا نموده است. بازیهای دیجیتالی با جذابیتهای ویژه، منجر شده گیمر مدت زمان زیادی را با اشتیاق وافر که گاه به حد وابستگی شدید میرسد صرف بازیها نماید که آموزش رسمی قادر بدان نیست. این سرگرمی در کنار جایگاه، صنعتی پولساز برای تولیدکنندگان، کارکردی آموزشی پیدا و مفاهیمی نوینی همچون بازیهای جدی ، بازیهای آموزشی متولد گردیده است. تولیدکنندگان غربی خیلی زود متوجه شدند که بازی های رایانه ای محملی مناسبی برای بیان و شرح ایدههای فلسفی هستند. بازیهایی که با روایتهای جذاب اما پیچیده و گاه چندلایه برخواسته از ایدیولوژی تولیدکنندگان توانایی بیان مباحث سنگین فلسفی به زبانی ساده و قابل فهم حتی برای کودکان دارا میباشند. در این مقاله سعی میشود با نگاهی به نظریه های یادگیری و مباحث مطالعات بازی به چرایی و چگونگی آموزش فلسفه با بازیهای دیجیتالی و نیز معرفی و تحلیل برخی بازیها با مفاهیم فلسفی پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، فلسفه ، بازیهای جدی ، بازی های دیجیتال