مصادیق روابط نامشروع و عمل منافی عفت در فقه امامیه و حقوق کیفری ایران

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 4,834

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

DHCONF01_114

تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396

چکیده مقاله:

در ماده 637 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 (تعزیرات) دو موضوع متفاوت روابط نامشروع و عمل منافی عفت به صورتتوامان در قالب یک ماده قانونی با ذکر دو مثال مشترک، جرم انگاری و برای آن بهطور واحد مجازات شلاق مقرر گردیده است.به سبب شیوه نگارش مقنن، همواره در تعیین مصادیق مشمول این ماده رویکردهای متفاوت و حتی متعارض در نظرات دکترینو رویه قضایی مشاهده میشود. حسب نظر اکثریت فقهای امامیه در حرمت عمل منافی عفت و روابط نامشروع تشکیکی وجودنداشته و صرفا در تعیین مصادیق و مجازات این رفتارها اختلاف نظر وجود دارد. بر مبنای اجرای اصل قانونی بودن جرایم ومجازات ها و تفسیر مضیق که از این اصل متفرع میشود به نظر در صورت فقدان علقه زوجیت (اعم از دایم یا موقت) باید روابطجنسی ناقص مادون زنا که به صورت تماس فیزیکی و جسمی میان زن و مرد همراه با سوءنیت (از قبیل تقبیل، مضاجعه، مصافحه،معانقه) جرم تلقی گردیده و مستوجب مجازات باشد. از اطلاق بیان مقنن، تحقق جرم مشروط به قصد التذاذ جنسی نیست؛بنابراین اعمالی از این قبیل مکالمه، مکاتبه، مذاکره، خلوت کردن و ارتباطات غیر جسمی از این قبیل مصداقی برای تحقق ماده637 قانون مجازات به نظر نمی رسند.

نویسندگان

نادر حیدری

دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق، کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، مدرس دانشگاه

سمیه جعفری

کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، مدرس دانشگاه

مجتبی رنجبری

کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی