بررسی رابطه خودکارامدی، سبک های مقابله و میزان شادکامی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی فسا

هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه بین خودکارآمدی با سبک های مقابله و میزان شادکامی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی فسا بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری اطلاعات توصیفی و از نوع همبستگی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری اطلاعات توصیفی و از نوع همبستگی بود. از نظر ماهیت و روش توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کارشناسان آموزش، کارکنان غیر آموزشی و کارکنان ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی فسا بودند که در سال 1396 در این دانشگاه مشغول به کار بودند که با توجه به اطلاعات به دست آمده تعداد این کارکنان بالغ بر 300 نفر بود. حجم نمونه 170 نفر از کارشناسان آموزش، کارکنان غیر آموزشی و کارکنان ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی فسا بودند. برای انتخاب تعداد نمونه آماری از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با ح جم استفاده گردید و همچنین برای تعیین حجم نمونه موردنظر با توجه به تعداد جامعه اماری، جدول مورگان مورد استفاده قرار گرفت. نمونه برآورد شده با استفاده از این جدول 170 نفر بود. همچنین برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های استاندارد استفاده شد. در این پژوهش از سه پرسشنامه استفاده شده است: پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد که توسط آرگایل و لو 1990 تهیه شده است. پرسشنامه مقابله با موقعیت های استرس زا ساخته ی اندلر و پارکر و مقیاس خودکارآمدی عمومی شوارتز و جر و سالم 1995. جهت آمار توصیفی و از میانگین، انحراف معیار و فراوانی و درصد استفاده شد، و در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد، سبک های مقابله ای به جز سبک مقابله ای اجتنابی با خودکارآمدی رابطه معنادار دارد. p<0/05. تمامی سبک های مقابله ای با شادکامی رابطه معنادار دارد. p<0/05 خودکارآمدی با شادکامی رابطه معنادار دارد. p<0/05. در مجموع مطالعه حاضر نشان داد بین خودکارآمدی و سبک های مقابله و شادکامی کارکنان علوم پزشکی فسا رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودکار آمدی ، سبک های مقابله ، شادکامی