بررسی روند مرمتی مساجد تبریز از دوره ی صفویه تا انتهای قاجاریه

یک بنای تاریخی شاهدی گویا از گذشته به عنوان میراث نیاکان است. به طور طبیعی هدف از مرمت، احیای مفهوم اصلیو ابتدایی آثار و جایگزینی قسمتهای مفقود، گمنام و نابود شده با استفاده از شواهد دیرینه شناسی که کاملا مستند وقابل دفاع باشد، میباشد. هدف پروژه بررسی مراحل و گام های ترمیمی برخی از مساجد تاریخی تبریز در دوره صفویه تاانتهای قاجاریه در جهت کشف اهداف مرمت در گذشته و حال بوده است. در روش تحقیق مراجعه به متون، مقالات، مباحثشهرشناختی و باستانی، بستر اصلی بوده است. سپس اقدام به انجام پژوهش های میدانی و بازدید از بناهای مورد نظر نمودهو حدالمقدور با مسئولین کارگاه های مرمتی و افراد مطلع در این زمینه مصاحبه به عمل آوردیم. بنای مذهبی به تمام معنیاسلامی باید اساسا دارای خصلتی شامل باشد تا اختصاصی. به همین جهت تنها ویژگی تعیین کننده آن عبارت از فضاییمحصور و جهت دار بود. آنچه که داخل این محوره ساخته میشد از مسجد تا مسجدی دیگر متفاوت بود. برطبق نوشته هایجهانگردان و جغرافی دانان مختلف، در دوره های گوناگون، شهر تبریز بیش از یکصد و پنجاه تا سیصد باب مسجد را در خودجای داده است. در مسیر پی بردن به اهداف مرمتی در هر دوره مشخص گردید، در گذشته هدف غالب حفظ زیبایی بنا بااعمال تغییرات پوستهای و گاها اثبات و تحکم قدرت با تخریب بقایای ادوار گذشته بوده است. ولی امروزه تلاش هایی درجهت تغییرات سازه ای برای حفاظت و تداوم حیات بناها بوده و برخورد های علمی مشهود می باشد.

کلیدواژه ها:

مرمت ، مسجد ، تبریز ، حفاظت ، آثار تاریخی