بررسی رابطه هماهنگی باورهای مذهبی والدین با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع راهنمایی در دهستان دولت آباد در سال 1389 - 90 تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی هماهنگی باورهای مذهبی والدین با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع راهنمایی در دهستان دولت آباد در سال تحصیلی 90 - 1389 بود. نمونه این پژوهش شامل 36 نفر{ کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی } مدرسه شهید نواب صفوی دولت آباد بعلاوه والدینشان بودند. برای گرد آوری دادهای مربوط به باورهای مذهبی والدین از پرسشنامه سنجش جهت گیری مذهبی آلپورت و برای برآورد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از معدل نوبت اول دانش آموزان در سال تحصیلی 90 - 1389 استفاده شد . پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد وبرای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های توصیفی ( میانگین، واریانس، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون) از آزمون معناداری ضریب همبستگی با 5 %Į و نیز آزمون Ɍ استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین هماهنگی باورهای مذهبی درونی والدین و پیشرفت تحصیلی فرزندانشان در مقطع راهنمایی رابطه ی معنادار وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که بین هماهنگی باورهای مذهبی بیرونی والدین و پیشرفت تحصیلی فرزندانشان در مقطع راهنمایی رابطه ای وجود ندارد، و همچنین بین جهت گیری مذهبی ( بیرونی یا درونی) و جنسیت والدین ( پدر یا مادر ) نیز رابطه معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

هماهنگی باورهای مذهبی ، پیشرفت تحصیلی ، والدین ، جهت گیری مذهبی درونی ، جهت گیری مذهبی بیرونی