نگاهی نوین به مقوله نیابت قضایی بین المللی از دیدگاه حقوق عمومی ایران

امروزه با جهانی شدن ارتباطات و آمد و شدهای سرزمینی، هر کشوری در بسیاری از موارد نیازمند اجرای قانون بین الملل ویا ارجاع دادرسی قضایی به کشوری دیگر یا اجرای قانون داخلی کشور دیگری است. درکشورهای مختلف رسیدگی قضایی حکایت از تنوع رویه ها در مورد نیابت های قضایی دارد و اعطای نیابت های مبهم، مجمل و کلی و ناقص علاوه بر صرف هزینه های زاید و اتلاف وقت موجبات سرگردانی صاحبان دعاوی و اطاله دادرسی را فراهم می آورد. نیابت قضایی بین المللیغالبا با مشکلات قانونی یا عملی مواجه است. دادن نیابت قضایی خارج از کشور در صورتی است که بین دو کشور قرارداد تعاون قضایی یا معامله متقابل وجود داشته باشد.تحقیقاتی که دادگاه خارجی پیرامون نیابت اعطایی انجام میدهد، در صورتی که مورد وثوق و اعتماد دادگاه رسیدگیکننده باشد، قابل استناد خواهد بود. در خاتمه یاد آور می شود حقوق بین الملل در مقیاس وسیعی بر پایه رفتار متقابل به عبارتی عمل و عکس العمل استوار است. مفهوم آن این است که کشور صادر کننده و کشور اجرا کننده حکم ، احکام یکدیگر را بشناسند و در کشور خود اجرا کنند.

کلیدواژه ها:

نیابت قضایی ، بین الملل ، معامله متقابل ، مقامات قضایی ، اعطای نیابت