فناوری یادگیری سیار در خدمت تعلیم و تربیت

باتوجه به رشد چشمگیر فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی یکی از تکنولوژی های نوین کاربردی در حوزه آموزشی، موبایل می باشد. خدمتی که تلفن همراه در اختیار تعلیم و تربیت قرار می دهد یادگیری سیار نامیده می شود. یادگیری سیار نوعی روش آموزشی – یادگیری زاده شده از یادگیری الکترونیکی است که با شکستن محدودیت های زمانی و مکانی تجارب آموزشی را در بستر زندگی یادگیرندگان قرار می دهد. هدف این پژوهش، معرفی، بررسی مزایا و محدودیت های یادگیری سیار در زمینه آموزش و یادگیری می باشد. روش پژوهش از نوع کتابخانه ای و از طریق مطالعه اسناد و مدارک چاپی و دیجیتالی و خصوصا مرور مطالعاتی مقالات چاپ شده در مجلات و پایگاه های معتبر بین المللی می باشد. با توجه به قابلیت های تلفن همراه و دسترسی فراوان و هزینه نسبتا ارزان آن، می توان از این فناوری در زمینه تعلیم و تربیت استفاده کرد. این مقاله تلاشی در زمینه معرفی این فناوری نو ظهور در حیطه آموزش است تا بتواند زمینه های عدالت آموزشی را بیش از پیش در جامعه فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سیار ، تلفن همراه ، آموزش ، یادگیری.