بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی سازمانی با مدیریت دانش

از دوران گذشته توجه به سازمان ها به عنوان بازیگران اجتماعی و نیز دقت صاحبنظران به نیازها و مسائل اجتماعی مرتبط باسازمان، زمینه مساعدی را برای گسترش مفهوم سرمایه اجتماعی در حیطه سازمان ایجاد نموده است. از طرفی مدیریت دانشبه عنوان رویکردی جدید که بر سازمان دهی سرمایه های فکری، انسانی و علمی متمرکز می شود و به عنوان رویکردی نوین در تغییر و جا به جایی از مدیریت نیروی جسمانی به مدیریت مغزها تجلی یافته و رشد سریع دانش و فن آوری را سبب شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی سازمانی با مدیریت دانش می باشد که با روش تحقیقتوصیفی از نوع پژوهش بنیادی انجام شده است و جامعه پژوهش شامل کلیه اسناد ، مدارک و منابع مرتبط با تحقیق می باشد. در جمع بندی و نتیجه گیری پژوهش اشاره شده که سرمایه اجتماعی می تواند جذب دانش ، تهیه و تدوین دانش و انتقال آنرا افزایش دهد .سرمایه اجتماعی این فرایندهای مدیریت دانش را افزایش می دهد، زیرا به سازمانها در ترکیب و تبادل منابع،تشویق رفتارهای تعاونی ، فعالیت های جمعی اثربخش تر کمک میکند و این اقدامات خود پایه ای برای به کارگیری مدیریت دانش در اکتساب، خلق و استفاده آن در سازمانهاست . دیگر نتایج این پژوهش حاکی از آن است که بین ابعاد سرمایهاجتماعی شامل اعتماد، شبکه ها، فهم متقابل، تعهد و همکاری با مدیریت دانش رابطه مستقیم وجود دارد و همچنین ابعاد سرمایه اجتماعی با تسهیم اثربخش اطلاعات، کنترل تغییر اطلاعات و کاهش هزینه های اجرایی و مدیریتی، افراد را به مشارکت و همکاری با یکدیگر و همچنین خلق و تسهیم دانش های جدید ترغیب می کند که این امر به نوبه خود فرایندهای مدیریت دانش در سازمان را تسهیل میکند. در پایان پژوهش نیز پیشنهادات کاربردی و پژوهشی ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، مدیریت دانش ، سازمان